“Everything that happens to you is your teacher. The secret is to learn to sit at the feet of your own life and be taught by it.”

Het geheim in het citaat hierboven is zo mogelijk de belangrijkste les die ik in de afgelopen jaren leerde, sinds ik in de ziektewet belandde... om 2 jaar later volledig afgekeurd te worden. Mijn vitaliteit? Compleet weggeslagen. In geen velden of wegen meer te bekennen. 10 jaar gestudeerd, 4 studies afgerond, er voor het grootste deel van de tijd naast gewerkt.... 'volledig afgekeurd'. Ik denk dat mijn hart zelden zo hard en veel heeft gehuild als in die periode. Ik was het echt even helemaal kwijt. 

​

... totdat. Totdat ik me realiseerde dat het de hoogste tijd was om mijn nieuwe, duidelijk 'nog onverwerkte realiteit' (het leven met een aandoening en een vrij kwetsbaar gestel) in mezelf te 'verwerken'. Leren accepteren dat 32 uur per week in dienstverband als ambulant hulpverlener met mijn beperking waarschijnlijk nooit meer zou gaan werken, en voorbij die impasse leren kijken. Op zoek naar de ruimte en mogelijkheden om de vloek om te zetten - te transmuteren - in een geschenk en een zege. Om absoluut wel in te zetten op re-integratie, maar dan op een manier waarin ik (structureel) meer recht zou kunnen doen aan mijzelf. 

​

Ik vond het antwoord – inderdaad – door aan het voeteneind van mijn eigen leven te gaan zitten en op zoek te gaan naar ‘the bigger picture, the greater good’. Naar een stuk betekenisverlening, naar wat er voor mij echt toe doet en naar waar mijn mogelijkheden, ambities, vak- en expertisegebieden en eigen ‘uit het leven gegrepen’ lessen elkaar ontmoeten. En naar hoe dit te integreren in en te vertalen naar een aanbod waarmee ik er - binnen mijn eigen mogelijkheden - zou kunnen zijn voor anderen. 

 

Fill the Well kan worden gezien als het geesteskind van die ontmoeting – en daarmee als het ‘grote – en duurzame – Brith herbestemmingsplan’.